De dag na kerstmis vertrokken we op reis
Met het plan om op de eerste de beste bus te stappen die een A en een 5 in zijn nummerplaat had, belandden we in Chiclayo. De bus had geen A en ook geen 5 maar het was de enigste bus waar het er niet vingerdik oplag dat het een omgevormde camion was. Veiligheid boven avontuur en dus de bus op.
Het werd een heerlijke vakantie
De hoogte- en laagtepunten : ik kan ze niet onderscheiden want meestal waren de laagtepunten zo lachwekkend, dat het weer hoogtepunten werden
· In het Brüning-museum hadden we een gids die in de voormiddag zijn verjaardag gevierd had en daar zo zat of iets zijn uitleg van. Hij was volledig onverstaanbaar en zwansde er maar op los. Een giller.
· Spelen in de rivier en de spiksplinternieuwe sandalen van Adan verliezen.
· In Tucumé had de gids dan weer een spraakgebrek (Adán beweert mentale achterstand) en hij we zijn er nog niet uit als hij nu effectief in zijn broek gedaan had of als hij aan een stuk door scheten liet.
· Oudejaar hebben we gevierd in de kliniek: bij het dansen een redelijk onzachte aanraking met een stuk glas. Véél bloed, véél pijn (ik blijf erbij dat de dokters de verdoving over het hoofd gezien hebben), en voor de eerste keer in mijn leven draadjes.
· De rest van de dagen (tot op vandaag) geen voet kunnen verzetten, rondhuppelend op één been, of op de rug van Adan, die maar aan iedereen bleef verkondigen hoe ongelofelijk zwaar ik was.
· Voor de rest de heerlijke kleine dingen: een frisse pint op het heetst van de dag, kamperen met veel muggen, spelen met de kinderen op de verschillende dorpspleinen, en vooral ongelofelijk veel onzin verkopen, dansen en blij zijn.
Met het plan om op de eerste de beste bus te stappen die een A en een 5 in zijn nummerplaat had, belandden we in Chiclayo. De bus had geen A en ook geen 5 maar het was de enigste bus waar het er niet vingerdik oplag dat het een omgevormde camion was. Veiligheid boven avontuur en dus de bus op.
Het werd een heerlijke vakantie
De hoogte- en laagtepunten : ik kan ze niet onderscheiden want meestal waren de laagtepunten zo lachwekkend, dat het weer hoogtepunten werden
· In het Brüning-museum hadden we een gids die in de voormiddag zijn verjaardag gevierd had en daar zo zat of iets zijn uitleg van. Hij was volledig onverstaanbaar en zwansde er maar op los. Een giller.
· Spelen in de rivier en de spiksplinternieuwe sandalen van Adan verliezen.
· In Tucumé had de gids dan weer een spraakgebrek (Adán beweert mentale achterstand) en hij we zijn er nog niet uit als hij nu effectief in zijn broek gedaan had of als hij aan een stuk door scheten liet.
· Oudejaar hebben we gevierd in de kliniek: bij het dansen een redelijk onzachte aanraking met een stuk glas. Véél bloed, véél pijn (ik blijf erbij dat de dokters de verdoving over het hoofd gezien hebben), en voor de eerste keer in mijn leven draadjes.
· De rest van de dagen (tot op vandaag) geen voet kunnen verzetten, rondhuppelend op één been, of op de rug van Adan, die maar aan iedereen bleef verkondigen hoe ongelofelijk zwaar ik was.
· Voor de rest de heerlijke kleine dingen: een frisse pint op het heetst van de dag, kamperen met veel muggen, spelen met de kinderen op de verschillende dorpspleinen, en vooral ongelofelijk veel onzin verkopen, dansen en blij zijn.
Kamperen in de rijstvelden.
Jongleren in de rivier
De piramides van Túcume
De plaatse van Chiclayo: Elk instituut of bedrijf die zich wat belangrijk acht, tracht een boom te versieren (hahahaha) op de markt van Chiclayo. Een mengelmoes van totaal verschillende stijlen.
Balonnen vouwen op de markt.
Ze wou zo graag verkopen aan la Gringita.
Spelen met de kindjes in een dorpke.
Als je erop kan rijden, dan krijg je 100 sol...
