Lieve allemaal

Ik zou dit eingelijk niet moeten doen.

Ik zou, op dit uur, na al 11 uur gewerkt te hebben, en daarna 3 uur cursus als toemaatje, niet meer achter de pc moeten kruipen.

Maar ondanks de vermoeidheid die zich de laatste weken opstapelt, voel ik de energie door mijn lijf stromen, en wil ik jullie toch een beetje vertellen waar ik mee bezig ben.

2008 is begonnen en hoe...

Ik ben bezig het evennement te organiseren voor mijn Micro Proyecten. Twee personen van de 45 projecten die ik opvolg(de) zijn uitgenodigd in Lima. Het idee was er al langer en op `den burea`was het antwoord: Tof, doemaar!
En dus doe ik het. Gelukkig heb ik op ijd vastgesteld dat ik de klus in mijn eentje niet zou klaren en heb ik ne gast aangenomen (die ongeveer twee uur na mij toekomt, zijn persoonlijke mails en andere werkjes absoluut niet voor ná de uren laat, mij daardoor soms een veeleisende 'baas' vindt, maar voor de rest echt wel mijn rots in de branding is.

Goed. Mijn evennement.

7 en 8 maart. Twee dagen.

Dag 1: Uitwisselingsdag voor de projecten

Doel: De MIPs (Micro Projecten) kennen elkaar, wisselen ideeên uit, voelen de vibe en energie om verder te werken aan de ontwikkeling van hun persoon, gemeenschap land.

Hoe: een dag met workshops. Een workshop waarbij ze ingedeeld worden per thema (educactie, milie, gender, cultuur, maatschappij-opbouw). Een workshop waarbij ze ingedeeld worden per regio van waaruit ze komen (sommigen zijn 36 uur onderweg in auto, bus én kajak). En een laatste workshop waarbij ze zelf een thema kiezen. Afsluiten gebeurt natuurlijk met een culturele avond waarbij iedereen zijn streek kan voorstellen met dans, hapjes enz.

Dag 2: Participatieve ProjectenBeurs

Doel:

• Mensen worden zich bewust van de uitdagingen in Peru, maar meer nog van de creativiteit en goesting van de mensen om die uitdagingen het hoofd te bieden.


• Zichtbaarheid van de proyecten en hun organisaties


• Verspreiding van het Programa van Microprojecten en van de Belgische Onwikkelingssamenwerking

Hoe: Een beurs waar elk project een aantrekkelijke stand heeft en waar de MIPs ook workshops aanbieden aan de bezoekers.

Het klinkt allemaal heel schoon, maar zoals mijn tante zou zeggen: Das gene kak. 90 man op de been brengen vanuit alle windstreken van Lima. Het is echt vollen bak doorwerken en ik verlies eigenlijk vooral mijn tijd door achter de projecten te zitten om mij dingen door te sturen. Ze hebben de neiging om heeeeeeeeeeeeel laat te antwoorden, de helft van de vragen onbeantwoord te laten, naast de kwesie te antwoorden en ongelofelijk onbereikbaar te zijn. het lijkt soms alsof mensen veranderen hier vaker van gsm en emailadres dan van broek veranderen. Het contact vanuit lima is soms ech moeilijk.

Daarnaas is het ook niet eenvoudig om dingen te delegeren. Ik zou niet liever willen dan zoveel mogelijk uit handen te geven. Maar je verliest soms meer tijd met na te gaan als het nu wel of niet gebeurd is, dan dat je het zelf zo doen. Alles is op de laatse knip.

En ik weet: het evennement komt er en ik ben ervan overtuigd dat het een bijzondere belevenis wordt voor iedereen. Maar als ik denk aan alle `pikante details´die ik voorzien had, die kleine dingetjes die het net die extra touch geeft, maar die wegens gebrek aan tijd en geld er niet zullen komen, dan is het toch even slikken. Swat, de laatste tijd werk ik gemiddeld van 8 tot 8, volg ik ook nog eens 9 uur in de week cursus, hebben we met vrienden een fuif georganiseerd (da's ook weer een verhaal apart). Al dat over en weer gesjees probeer ik te compenseren met twee maal in de week een deugdoende siatsumassage. Na 8 maart, komt alles hopelijk weer wat tot rust en geniet ik van een welverdiende vakantie.

Heel speciaal aan mijn mama een gelukkige verjaardag!!!! Mama, ik probeerde je te bellen op de gsm, maar blijkbaar hebben jullie die niet bij? Geniet van de reis.

En nog enkele fotos....

Het schema waarop ik angstvallig merk, dat elke dag, een vakje dichter is naar het evennement.

Carnaval

Terwijl wij binnen vergaderen voor de fuif, slaan ook de fietsen, eenwielers en giraf (grooooooooooote eenwieler) een kletske.

De aardbeving van augustus. Na een half jaar is er nog niets veranderd aan de kerk in Chincha.

!!!!!!!!!!!!Salsa para siempre!!!!!!!!!!!!!

Ik weet dat ik echt wel niet zo goed bezig ben met mijn contacten, maar de zomer die ik intens met jullie zal beleven, lijkt me al zo dichtbij dat ik dat dan allemaal wel weer goedmaak.

Ik stuur jullie veel zonnige stralen

liefs

jullie Ruth