Welkom in mijn straat.
In Barranco
Barranco dat vlak aan de zee ligt.
Barranco met zijn knusse eettentjes en gezelig nachtleven.
Barranco mijn nieuwe romantische en vrolijke wijk
In Lima
Lima waar een derde van de 24 miljoen inwoners woont.
Lima waar het nooit kouder wordt dan 15°
Lima waar de Garúa, de mist uit zee, de zon blokkeert en een deken van fijne grijze legt over al de gebouwen.
Lima waar ’s nachts geen enkele ster te zien is.
In Peru
Peru waar zebradpaden louter versiering zijn.
Peru waar ik het komende jaar Peruanen zal steunen om te kunnen studeren en andere om hun droomproject waar te maken.
Mijn eerste keer boodschappen.
Donderdagavond, me net geïnstalleerd in mijn nieuwe casita en op weg naar de plaatselijke supermarket om wat basisinkopen te doen. Ik ben volledig platzak als ik aan een automaat wil pinnen. Geen roste frank/Nueva Sol heb ik op zak. Het straatjongetje dat hoopvol mijn kant uitkomt, kan ik dan ook niets bieden. Ik beloof hem bij het inkopen aan hem te denken. Ik koop brood, rijst, melk,… en een pakje koekjes voor de jongen. Christopher wacht me op aan de uitgang en samen wandelen we door Barranco, de bohemiawijk van Lima. Als ik bijna ‘thuis’ ben, open ik mijn rugzak en geef hem de koekjes. Ik voelde me zo beschaamd dat ik dan ook maar mijn melk gaf. En toen mijn brood en toen… tot ik met maar een halfvolle rugzak meer en hij met zijn armen vol stond. Thuis ben ik dan maar zonder avondeten (want ik had niets iets bruikbaars over) in bed gekropen en heb gedroomd hoe de volgende morgen wel 20 christopherkes aan mijn deur stonden.
Zelfs na het zien van al die armoede en het besef dat mijn aalmoes de situatie echt niet beter maakt, breekt het mijn hart. En daar ben ik ook ergens blij om. De dag dat het me niet meer raakt, zoek ik ander werk. Ik troost me met de gedachte dat ik hier ben om op een constructieve manier bij te dragen aan die andere wereld.
Lieve mensen,
Ik denk aan jullie en hoop dat alles goed gaat.
Alle liefs
Ruth
